ایمونو تراپی جدید ومعکوس نمودن دیابت نوع 1

دانشمندان دانشگاه کارولینای شمالی با تزریق آنتی بادی، موفق به معکوس نمودن بیماری دیابت نوع 1 در موشهایی که از نظر ژنتیکی مستعد ایجاد بیماریند، شدند. تنها دوبار تزریق سبب بهبود بیماری بدون هیچگونه آسیبی به سیستم ایمنی می شود.

یافته های این تحقیق بصورت آنلاین در مجله ی (June29.2012) Diabetesمنتشر شد. برای اولین بار استفاده از یک دوره ی کوتاه ایمونوتراپی سبب بهبودی دیابت نوع یک در افرادی که به تازگی این بیماری در آنها تشخیص داده شده است، می شود. این نوع از دیابت که بنام دیابت با مزه ی وابسته به انسولین معرفی می شود، یک بیماری اتوایمیون است که در آن سلولهای Tسیستم ایمنی خود بدن، سلولهای تولید کننده ی انسولین (سلولهای بتا در پانکراس ) را نابود می کنند.

سلولهای ایمنی بدن شامل سلولهای T  برای حفظ ایمنی در برابر باکتریهای مختلف و ویروسهای پاتوژن مختلف می شود. در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 T cell  autoreactiveبیش از حد فعال شده وسلولهای بتا را تخریب می کند.

پرفسور Tischمی گوید: ما نیاز به ایمونوتراپی موثری برای درمان دیابت نوع یک داریم . البته روشهایی به نام depleting antibodiesبرای بیمارانی که اخیراً بیماری دیابت نوع 1 در آنها تشخیص داده شده است، وجود دارد اما این روش تنها برای مدت کوتاهی غیر قابل استفاده می شود. زیرا این آنتی بادیها قادر به تشخیص سلولهای Tطبیعی و سلولهای autoreactive Tنیستند. بنابراین سلولهای Tطبیعی نیز توسط این روش حذف می شوند و فرد در معرض ابتلا سایر بیماریها قرار می گیرد. با روش های موجود به طور گذار می توان بیماری را تحت تأثیر قرار داد اما نمی توان آنرا بکلی از بین برد و از سوی دیگر عوارض ناشی از حذف سلولهای Tمی تواند برای بیمار خطرناک باشد.

دکتر Tischمی گوید: در این تحقیق از آنتی بادیهای non- depletingاستفاده شده است . این آنتی بادیها بطور اختصاصی به پروتئین های خاصی به نام CD4و CD8که توسط تمام سلولهای Tتولید می شوند، متصل می شوند اما سبب تخریب سلولهای Tنمی شوند و بروی تعداد کل سلولهای Tبی تأثیرند .

دکتر Tischبا استفاده از این نوع آنتی بادی به بررسی استفاده از آن بروی موشهای دیابتی غیر چاق (NOD)که مدل بسیار عالی برای دیابت نوع 1 انسانی است، پرداخت.

تحقیقات نشان داد میزان قندخون موشهای NODکه به تازگی به دیابت نوع یک مبتلا شده بودند بعد از گذشت 48 ساعت از درمان به حالت طبیعی بر می گردد و درطول 5 روز ، در 80 درصد از این موشهای دیابتی، علایم کلینیکی دیابت ناپدید می شود.

اثر محافظتی استفاده از این آنتی بادیها بسیار سریع ظاهر می شود و تأثیر آن در دراز مدت باقی می ماند .

دکتر Tischمی گوید: ما به مدت 400 روز بعد از دوبار درمان با آنتی بادی موشها را تحت نظر گرفتیم و اکثر آنها همچنان بدون علایم کلینیکی دیابت به زندگی خود ادامه دادند. همچنین آنتی بادیهای استفاده شده در این حیوانات طی مدت 2 تا 3 هفته بعد از درمان از خون حیوان پاک شده بود اما تأثیرات آن باقیمانده بود.

تحقیقات نشان داد که سلولهای بتای موشهای NODاز تخریب اتوایمیون در امان ماندند. در بررسی چگونگی عملکرد این آنتی بادیها ، محققین دریافتند که این آنتی بادیها بطور بسیار اختصاصی به سلولهای Tکه سلولهای بتا را تخریب می کنند، متصل می شوند. بعد از درمان، سلولهای Tدر پانکراس یا بافتهای دیگر مرتبط با پانکراس سالم هستند. علاوه بر این تعداد سلولهای Tدر سایر بافت ها و خون تغییری نمی کند.

محققین همچنین متوجه شدند تعداد سلولهای تنظیم کننده ی سلولهای Tبعد از این درمان افزایش یافته است. در افراد سالم سلولهای تنظیم کننده ی T cellsسبب چگونگی از حمله ی سیستم ایمنی به بافت های دیگر می شود. این سلولها ما را در برابر سلولهای autoreactiveمحافظت می کنند و به همین علت اکثر ما به بیماریهای اتوایمیون از جمله دیابت نوع یک مبتلا نمی شویم.

نویسندگان مقاله می گویند: مانشان دادیم که استفاده از آنتی بادیهای non- depletingروش بسیار مناسبی برای کنترل سلولهای autoreactiveاست .درحال حاضر دانشمندان بروی تولید و بررسی استفاده از این آنتی بادیها که برای مولکولهای CD4و CD8انسان بطور اختصاصی ساخته شده اند تحقیق می کنند.

منبع: www.sciencedaily.com/releases/2012/07/120706013709.htm